جانسون می‌گوید: «کودکی که روی شکمش در سراسر حیاط می‌خزد و یک تفنگ چوبی در دست دارد، ممکن است یک مرگ وانمودی را پردازش کند و قهرمانانه دشمن قدرتمندی را تعقیب کند که با او مقابله می‌کند و او را شکست می‌دهد.»
به عنوان ناظران معمولی، این نوع بازی خشن به نظر می‌رسد و می‌تواند باعث شود که ما بزرگسالان از درون احساس تهوع داشته باشیم، اما یادگیری غنی و ارزشمند است.»
تفنگ اسباب بازی فلزی با استفاده از بهترین متریال ساخته می شود.
جانسون می‌گوید ممنوعیت استفاده از اسلحه می‌تواند به‌طور ناعادلانه کودکان یک جنسیت را متمایز کند.
دختران نیز به این نوع بازی می پردازند، اگرچه گاهی اوقات چیزی که نماد قدرت و کنترل است، چوب جادو یا کمند است.
جانسون خاطرنشان می کند: یکی از دلایلی که ممکن است اسلحه در دست دختران به اشکال مختلف به خود بگیرد: برخی از مراقبان و معلمان به سرعت دختران را به بازی با اسلحه وانمود می کنند در حالی که آنها رفتار مشابهی را در پسران تحمل می کنند.
“من فکر می کنم ما باید تلاش کنیم تا از دختران در این نوع بازی های تخیلی حمایت کنیم – مهم نیست از چه نوع نمادهایی استفاده می کنند.”
مورس می‌گوید حذف بازی با اسلحه در دوران کودکی برای پسران یا دختران سودی ندارد.
وانمود کردن بازی با اسلحه دارای ارزش رشدی است و به کودکان کمک می‌کند تا با نقش‌های اجتماعی، نقش‌های جنسیتی، باورهای نوظهور در مورد شر، درماندگی خود، و اطلاعاتی درباره قدرت از منابع متعدد – الگوهای نقش بزرگسالان، تلویزیون و فیلم‌ها، دنیای خود را درک کنند. دوستان و همکلاسی ها
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.