اجزای اصلی صابون صورت داو گریس ها و غلیظ کننده های روان کننده هستند.
گریس ها معمولاً امولسیون هایی از صابون کلسیم یا صابون لیتیوم و روغن معدنی هستند.
بسیاری از صابون های فلزی دیگر نیز مفید هستند، از جمله صابون های آلومینیوم، سدیم و مخلوط آنها. از این گونه صابون ها به عنوان غلیظ کننده برای افزایش ویسکوزیته روغن ها نیز استفاده می شود.
در زمان های قدیم، گریس های روان کننده را با افزودن آهک به روغن زیتون می ساختند.
صابون های فلزی نیز در فرمولاسیون رنگ روغن هنرمندان مدرن به عنوان یک اصلاح کننده رئولوژی گنجانده شده است.
تولید صابون های فلزی
بیشتر صابون های فلزی از هیدرولیز متان به اسید اتانوئیک و اسیدهای چرب تهیه می شوند:
2 RCO2H + CaO → (RCO2)2Ca + H2O
صابون های توالت
در یک محیط خانگی، “صابون” معمولاً به چیزی اطلاق می شود که از نظر فنی صابون توالت نامیده می شود که برای نظافت خانگی و شخصی استفاده می شود.
هنگامی که صابون برای تمیز کردن استفاده می شود، ذرات و کثیفی را حل می کند، که سپس می تواند از ماده تمیز شده جدا شود.
مولکول‌های نامحلول روغن/چربی در داخل میسل‌ها مرتبط می‌شوند، کره‌های کوچکی که از مولکول‌های صابون با گروه‌های آبدوست قطبی (جذب آب) در خارج تشکیل می‌شوند و یک جیب چربی دوست (جذب چربی) را در بر می‌گیرند که مولکول‌های روغن/چربی را از آب محافظت می‌کند.
حل شدنی کردن آن هر چیزی که محلول باشد با آب شسته می شود.
تولید صابون های توالت معمولاً مستلزم صابون سازی تری گلیسیریدها است که روغن ها و چربی های گیاهی یا حیوانی هستند.
یک محلول قلیایی (اغلب لیس یا هیدروکسید سدیم) باعث صابون سازی می شود که در آن چربی های تری گلیسیرید ابتدا به نمک های اسیدهای چرب هیدرولیز می شوند.
گلیسرول (گلیسیرین) آزاد می شود. گلیسیرین می تواند به عنوان یک عامل نرم کننده در محصول صابون باقی بماند، اگرچه گاهی اوقات جدا می شود.
نوع فلز قلیایی مورد استفاده تعیین کننده نوع محصول صابون است. صابون های سدیم که از هیدروکسید سدیم تهیه می شوند، سفت هستند، در حالی که صابون های پتاسیم که از هیدروکسید پتاسیم به دست می آیند، نرم تر یا اغلب مایع هستند.
از نظر تاریخی، هیدروکسید پتاسیم از خاکستر براکن یا گیاهان دیگر استخراج می شد. صابون های لیتیومی نیز سفت هستند.
اینها منحصراً در گریس ها استفاده می شوند
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.